ഒരു സ്കൂൾ ടീച്ചറിന്റെ ആത്മഗതം
എവിടെയും എന്നും എല്ലാവർക്കും ഒരു പോലെ ഓർമ്മയിൽ എന്നെന്നും നിലനിൽക്കുന്ന ഒരു വ്യക്തി, സ്കൂൾ ടീച്ചർ. അത് നഴ്സറി മുതൽ കോളേജ് വരെയും എല്ലാവർക്കും മാതൃകയായും, പേടിസ്വപ്നമായും പലതരം പരിവേഷങ്ങളിൽ ജീവിക്കുന്ന ടീച്ചർമാർ! എല്ലാ കുട്ടികളുടെയും ജീവിതത്തിൽ, റോൾ മോഡൽ ആയിരിക്കും അദ്ധ്യാപകർ. ചിലർ ആരാധനയുടെയും താൽപ്പര്യങ്ങളുടെ ഭാഗമായി അദ്ധ്യാപനം സ്വന്തം ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അദ്ധ്യാപനം ഒരു പ്രത്യേക തൊഴിലായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടിരുന്നില്ല, കാരണം മറ്റൊന്നുമല്ല, ഒരു പുതുതലമുറയെ വാർത്തെടുക്കുക എന്ന കൃത്യം ഓരോ അദ്ധ്യാപകരിലും നിക്ഷിപ്തമായിരുന്നു എന്നു തന്നെയാണത്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ അദ്ധ്യാപകരെ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നത് കൃത്യമായ നിയമങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ആയിരിന്നു എപ്പോഴും. അദ്ധ്യാപകരുടെ ചിന്തകളും കാഴ്ചപ്പാടുകളും അവർ പഠിപ്പിക്കുന്ന വിഷയത്തോടൊപ്പം ഓരോ വിദ്യാർത്ഥികളുടെയും മനസ്സിലേക്ക് ഒഴുകിയെത്തപ്പെടും എന്നതിൽ സംശയമില്ല. അദ്ധ്യാപകരുടെ വേഷവിധാനങ്ങൾ വരെ കുട്ടികളെ സ്വാധീനിക്കും എന്നതിനാൽ അവിടെ ഒരു സാത്വികത പരിപാലിക്കപ്പെടുന്നു.
കാലഘട്ടത്തിന്റെ മാറ്റത്തിനനുസരിച്ച് ഗവൺമെന്റ് സ്കൂളൂകളോടൊപ്പം, പ്രൈവറ്റ് സ്കൂളുകളും നിലവിൽ വന്നു. എന്നാൽ അവിടെ ഒരു പണത്തിന്റെ ഏറ്റക്കുറച്ചിൽ ക്രമേണ പ്രകടമായിത്തുടങ്ങി. ഗവൺമെന്റ് സ്കൂളിന്റെ മഹത്വം, ഞാൻ എന്റെ കണ്ണാലെ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. ചെങ്ങളം ഗവൺമെന്റെ സ്കൂളിൽ ടീച്ചറായിരുന്ന എന്റെ അമ്മ, ഏതു വഴിയിലുടെ, നഗരത്തിലുടെ പോയാലും “ടിച്ചറെ “ എന്നൊരു വിളി! അതുകേട്ടു തിരിഞ്ഞു നോക്കുന്ന എന്റെ അമ്മയുടെ മുന്നിലേക്ക്‌ ചാടി വീഴുന്ന, ലോറിഡ്രൈവർമാർ, ട്രാൻസ്പോർട്ട് ബസ് ഡ്രൈവർമാർ! അവരുടെ മുഖത്ത് ബഹുമാനവും, പണ്ടത്തെ ഉച്ചക്കഞ്ഞിയുടെ സ്വാദും തെളിഞ്ഞു കാണാമായിരുന്നു. അത് ഒരു കാലം! എന്നാൽ ഇതേ സ്കൂളുകളിൽ തന്നെ തുച്ഛമായ ഫീസ് കൊടുക്കാൻ പറ്റാതെ വിദ്യാഭ്യാസം അവസാനിപ്പിക്കുന്നവരും ഇല്ലാതില്ല. എന്നാൽ ഇന്നും നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഈ സ്കൂളുകളിൽ ധരാളം കുട്ടികൾ ജീവിതത്തിന്റെ നല്ല പാഠങ്ങൾ പഠിച്ചു തന്നെ മുന്നേറുന്നുമുണ്ട്.
എന്നാൽ ഇത്തരം സ്കൂളുകളിൽ പഠിച്ചാൽ “കണ്ടോ ദാരിദ്ര്യ വിലാസം സർക്കാർ സ്കൂളിൽ പഠിച്ചാൽ വല്ല ലോറി ഡ്രൈവറോ ബസ് ഡ്രൈവറോ ഒക്കെയേ ആവാൻ സാധിക്കൂ“ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞുവരുന്ന വിമർശകരും ധാരാളം. സാരമില്ല പക്ഷെ ഇന്നും ആ കാലത്തിന്റെ ആത്മാർത്ഥത പുലർത്തുന്ന ടീച്ചർമാരുണ്ട്. കാലത്തിനൊപ്പം നമ്മളും ചേർന്നു പോകണം. ഗവൺമെന്റ്് സ്കൂളുകളെ നമ്മളും, ഗവൺമെന്റും അവരെയൊക്കെ വിസ്മരിച്ചു. അതിനു വേണ്ടി നമ്മളോരാരൊരുത്തരും പരിവർത്തനങ്ങൾക്കായി ശ്രമിച്ചാൽ മതി. സർക്കാർ പള്ളിക്കൂടത്തിലെ അദ്ധ്യാപകർ സാന്പത്തികമായി മാത്രമല്ല കുട്ടികൾക്ക് നല്ല ക്ലാസ് എടുക്കുന്നതിലും സന്പന്നർ ആണ്. പക്ഷെ ഇപ്പോൾ ആർക്കും സർക്കാർ സ്‌കൂളുകൾ വേണ്ട. എടുക്കാൻ പൊങ്ങാത്ത ഫീസ് ഉള്ള സി.ബി.എസ്.ഇ സ്‌കൂളുകൾ മതി. മുക്കിനു മുക്കിന് പ്രൈവറ്റ് സ്‌കൂളുകൾക്ക് ഗവൺമെന്റ് അംഗീകാരം കൊടുക്കുന്നതിനു പകരം നിലവിലുള്ള ഗവൺമെന്റ് സ്‌കൂളുകൾക്ക് വേണ്ട സൗകര്യങ്ങൾ ചെയ്യും എന്ന പ്രതീക്ഷ ഇന്നും കൈവിട്ടിട്ടില്ല. പിന്നെ ഭാഷ, 10ാം ക്ലാസ്സ് വരെ മലയാളം മീഡിയം സ്കൂളുകളിൽ പഠിച്ചവർക്ക് ഭാഷയോടുള്ള സ്നേഹം ഒരുപടി മുന്നിലായിരിക്കും, തീർച്ച. തുടർന്ന് കോളേജിലെ പഠനം ഇംഗ്ലീഷ് ലിറ്ററേച്ചർ ബിരുദാനന്തരബിരുദം. എന്നാൽ സ്കൂളിൽ പഠിച്ച മലയാളം മനസ്സിൽ കെടാതെ സൂക്ഷിച്ചിരുന്നു. എഴുത്തു തുടങ്ങി, സമൂഹത്തിലേക്കിറങ്ങിച്ചെന്നവർ ധാരാളം. ഒരു വിധത്തിലല്ലെങ്കിൽ മറ്റൊരു വിധത്തിൽ അദ്ധ്യാപകർ മനസ്സിലേക്ക് തൊടുത്തുവിട്ട ഭാഷയുടെ സ്നേഹം പുഷ്പിച്ചു പന്ത
ലിച്ചു.
ഇന്നത്തെ സ്കൂളുകളും ഒട്ടു വ്യത്യസ്ഥമല്ല. കന്പ്യൂട്ടറിന്റെയും മോബൈൽഫോണുകളുടെയും യുഗത്തിലും ടീച്ചർമാരും വിദ്യാർത്ഥികളും തമ്മിലുള്ള ആത്മാർത്ഥ ബന്ധം നിലനിൽക്കുന്നു. കാലഘട്ടത്തിന്റെ ഭാഗമായുള്ള വ്യത്യാസങ്ങളെല്ലാം ഏറ്റെടുത്തുകൊണ്ടു തന്നെ ഇന്നും അദ്ധ്യാപകരും വിദ്യാർത്ഥികളും എന്ന സ്ഥനം മൂന്നേറുന്നു. പാഠ്യവിഷയങ്ങളും, മാതാപിതാക്കളുമായുള്ള ആശയവിനിമയങ്ങളും മറ്റും ഇന്ന് വെറും ഒരു ബട്ടന്റെ അകലം മാത്രം. ന്യൂജനറേഷൻ പിള്ളേരെ കൈകാര്യം ചെയ്യാൻ പഴയകാല വിദ്യകളൊന്നും പോരെന്ന് അദ്ധ്യാപകർ പറയുന്നു. സാങ്കേതിക വിദ്യയുടെ കാര്യത്തിൽ പുതിയ അറിവുകൾ നേടാത്ത പക്ഷം അദ്ധ്യാപകർ ഉപയോഗ ശൂന്യരാകുന്ന കാലമാണിത്‌. പുതിയ അദ്ധ്യാപന രീതികളും വിദ്യാർ‍ത്ഥികേന്ദ്രീകൃതമായ സമീപനങ്ങളും അദ്ധ്യാപകരിൽ നിന്നും പുതിയ കാലഘട്ടം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ട്. ബോർ‍ഡിൽ ചോക്കുപയോഗിച്ച് എഴുതുന്ന പഴയ പഠനരീതിക്ക് പകരം പ്രൊജക്റ്റ്, പവർ പോയിന്റ് അവതരണവും സ്വീകാര്യമായി വരുന്ന കാലമാണിത്‌. ബഹുവർ‍ണ്ണ ചിത്രങ്ങളും ചലച്ചിത്രങ്ങളും ഉപയോഗിച്ച്, ഇന്ദ്രിയങ്ങളെ ഉത്തേജിപ്പിച്ച് വിദ്യാർ‍ത്ഥികളെ ആകർ‍ഷിക്കുന്ന അദ്ധ്യാപനരീതി സജീവമാകുന്നതോടൊപ്പം അദ്ധ്യാപകന്റെ ക്ലാസ്സ് മുറിയിലെ ഭാരം കുറയ്ക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. പലതരത്തിലുള്ള മാറ്റങ്ങളിലൂടെ വികസനങ്ങളിലേക്ക് വിദ്യാഭ്യാസത്തിലൂടെ കുട്ടികൾക്ക് പകർന്നുകൊടുക്കാൻ അദ്ധ്യാപകർക്ക് സാധിക്കുന്നു.
പാഠപുസ്തകത്തിന് വെളിയിലുള്ള അറിവുകൾ തേടികണ്ടുപിടിക്കാൻ, അദ്ധ്യാപകർക്ക് കുട്ടിയെ പ്രേരിപ്പിക്കാം.
കുട്ടികളുടെ അഭിരുചി തിരിച്ചറിഞ്ഞ് അവരെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കണം. പാട്ടുപടാനോ ചിത്രം വരയ്ക്കാനൊ കഴിവുള്ള കുട്ടിയെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുക.
പഠനത്തിൽ മോശമായതുകൊണ്ട് പരിഹസിക്കരുത്. കുട്ടികൾക്ക് നല്ല ജ്ഞാനമുണ്ടെങ്കിലും ഇന്റർവ്യു അവർ പരാജയപ്പെടുന്നത് ആശയവിനിമയശേഷിയിലെ കുറവുകൊ
ണ്ടാണ്.
ജീവിതത്തിലെ പ്രശ്നങ്ങളെ സധൈര്യം നേരിടാനുള്ള ശേഷി വികസിപ്പിക്കാൻ സഹായിക്കുക.
കാണുന്നതും കേൾ‍ക്കുന്നതുമായ കാര്യങ്ങളെ വിമർ‍ശബുദ്ധിയോടെ വിലയിരുത്താൻ സഹായിക്കുക.
നല്ല സുഹൃത്തുക്കളെ തിരഞ്ഞെടുക്കാനും സൗഹൃദപരിധി ലംഘിക്കാതിരിക്കാനും കുട്ടികളെ പഠിപ്പിക്കുക.
ഒരോ വിദ്യാർത്ഥിയുടെ ജീവിതത്തിലും ഒരു രക്ഷിതാവിന്റെ പരിവേഷം എടുത്തണിയേണ്ടി വരുന്ന അദ്ധ്യാപകർ, അത് പരിപൂർണ്ണ ആത്മാർത്ഥയോടെ ചെയ്യുകതന്നെ ചെയ്യുന്നു.
