മനു­ഷ്യനെ­ തി­രി­ച്ചു­ വി­ളി­ക്കു­ക


അന്പി­ളി­ക്കു­ട്ടൻ

നമ്മു­ടെ­യൊ­ക്കെ­ ചെ­റു­പ്പകാ­ലത്ത് പഴംകഥകളും, പു­രാ­ണങ്ങളും, ഇതി­ഹാ­സ കഥകളും, നാ­ടൻ പാ­ട്ടു­കളും, നാ­ട്ടു­ൻപു­റ പച്ചമരു­ന്നു­കളും നാ­ടൻ ചി­കി­ത്സയും എന്നി­ങ്ങനെ­ പഴമയു­ടെ­ സംസ്ക്കാ­രവും ജീ­വി­തരീ­തി­കളും വഴി­ തലമു­റകൾ കൈ­മാ­റി­ വന്ന വി­ലപ്പെ­ട്ട അറി­വു­കൾ കു­ഞ്ഞു­ങ്ങൾ­ക്ക് നി­റഞ്ഞ ആർ­ദ്രതയോ­ടെ­ പകർ­ന്നു­ കൊ­ടു­ത്തി­രു­ന്ന മു­ത്തശ്ശി­മാ­രു­ണ്ടാ­യി­രു­ന്നു­.അവരി­ലൂ­ടെ­യാണ് തലമു­റയു­ടെ­ പു­തു­നാ­ന്പു­കൾ നാ­ടി­ന്റെ­ തനി­മ ഉൾ­ക്കൊ­ണ്ടി­രു­ന്നത്, തനത് സംസ്ക്കാ­രത്തി­ന്റെ­ ജീ­വവാ­യു­ ഉൾ­ക്കൊ­ണ്ടി­രു­ന്നത്. നാ­ടി­ന്റെ­ വേ­രു­കളു­മാ­യി­ നമ്മെ­യൊ­ക്കെ­ ഗാ­ഢമാ­യി­ ബന്ധി­ച്ചി­രു­ന്നത് പു­സ്തകങ്ങളിൽ നി­ന്ന് വാ­യി­ച്ചെ­ടു­ക്കാ­നാ­വാ­ത്ത ഈ ശു­ദ്ധമാ­യ വാ­ത്സല്യത്തി­ന്റെ­ നേ­രറി­വു­കളാ­യി­രു­ന്നു­. എന്നാൽ ഇന്ന് ആ മു­ത്തശ്ശി­മാ­രൊ­ന്നും നമ്മു­ടെ­ ഇടയി­ലി­ല്ല. അവരൊ­ക്കെ­ കാ­ലം നീ­ക്കി­യി­ട്ട തി­രസ്സി­ലാ­ക്കി­ പി­ന്നി­ലേ­ക്ക് അന്തർ­ധാ­നം ചെ­യ്തു­കഴി­ഞ്ഞു­.അവരോ­ടൊ­പ്പം മൺ­മറഞ്ഞത് പ്രകൃ­തി­യും മനു­ഷ്യനും തമ്മി­ലു­ള്ള പാ­രസ്പര്യത്തി­ലൂ­ടെ­ കൈ­വന്ന അറി­വു­കളാ­യി­രു­ന്നു­. പ്രകൃ­തി­യെ­ അന്യവൽ­ക്കരി­ച്ച ഇന്നത്തെ­ മു­ത്തശ്ശി­മാ­ർ­ക്ക് ആ നന്മയെ­ പു­നഃ സൃ­ഷ്ടി­ക്കു­വാ­നു­ള്ള അടി­ത്തറയി­ല്ല, അവർ മണ്ണി­ന്റെ­ മണം പോ­യ തലമു­റയോ­ളം എറ്റു­ വാ­ങ്ങി­യവരല്ല.
ഈ മു­ത്തശ്ശി­മാ­രു­ടെ­ അഭാ­വം സാംസ്‌കാ­രി­കമാ­യി­ ദരി­ദ്രരാ­ക്കി­യത് ഇപ്പോൾ വളർ­ന്ന് വരു­ന്ന തലമു­റയെ­യാ­ണ്.ജന്മനാട് എന്ന് പറയു­ന്പോൾ മനസ്സിൽ ഒരു­ നനവ് തോ­ന്നണമെ­ങ്കിൽ മനസ്സി­ന്റെ­ ആഴങ്ങളെ­ തൊ­ടു­ന്ന ഒരു­ ആഭി­മു­ഖ്യം അതി­നോട് സ്വാ­ഭാ­വി­കമാ­യും ഉണ്ടാ­വണം.അതു­ണ്ടാ­ക്കു­വാൻ ഒരു­ വീ­ടി­ന്റെ­ രണ്ട് മു­റി­കളി­ലി­രു­ന്ന് ഇലക്ട്രോ­ണിക് ആശയ വി­നി­മയം നടത്തു­ന്ന കു­ട്ടി­കളും മാ­താ­പി­താ­ക്കളും പര്യാ­പ്തരല്ല. ഈ തലമു­റകൾ വൈ­ദേ­ശി­ക സംസ്ക്കാ­രം ഏറ്റവും മി­കച്ചതെ­ന്ന വി­ശ്വാ­സം പു­ലർ­ത്തി­യോ­ സാ­ഹചര്യവശാ­ലോ­ അവി­ടങ്ങളിൽ തന്നെ­ താ­മസം ഉറപ്പി­ക്കു­ന്പോൾ തലമു­റകളിൽ നി­ന്നും തലമു­റകളി­ലേ­ക്കു­ള്ള ആ സാംസ്‌കാ­രി­കമാ­യ ഒഴു­ക്ക് നി­ലക്കു­ന്നു­. പി­ന്നീട് സ്വന്തമെ­ന്ന് അഭി­മാ­നി­ക്കാൻ അവനവൻ പല മാ­ർ­ഗ്ഗങ്ങളി­ലൂ­ടെ­ ഉണ്ടാ­ക്കു­ന്ന ഭൗ­തി­ക നേ­ട്ടങ്ങൾ മാ­ത്രം. യാ­തൊ­രു­ ഗഹനതയും ഇല്ലാ­ത്ത ഉപരി­പ്ലവ വ്യക്തി­ത്വങ്ങൾ പി­ന്നീട് അവശേ­ഷി­ക്കു­ന്നു­.ഇത് ആഴമു­ള്ള ജീ­വി­തങ്ങളെ­യും ആഴമു­ള്ള ചി­ന്തകളെ­യും ജീ­വി­തത്തിൽ നി­ന്നും നി­ഷ്‌കാ­സനം ചെ­യ്യു­ന്നു­.
ക്ലാ­സ്സി­ക്കൽ എന്ന വാ­ക്കിന് ഉൽ­കൃ­ഷ്ടമാ­യത്, പ്രമാ­ണയോ­ഗ്യമാ­യത് എന്നൊ­ക്കെ­യാണ് മലയാ­ളത്തിൽ അർ­ത്ഥം. യഥാ­ർ­ത്ഥത്തിൽ എത്ര തമസ്ക്കരി­ച്ചാ­ലും വീ­ണ്ടും നശി­ക്കാ­തെ­ ജീ­വി­തത്തി­ലേ­ക്ക് കടന്നു­വന്ന് ചി­രന്തനമാ­യ മൂ­ല്യങ്ങൾ പകരു­ന്നു­ എന്നതാണ് അതി­ന്റെ­ യഥാ­ർ­ത്ഥ സ്വഭാ­വം. അത് ഭാ­ഷയി­ലും സാ­ഹി­ത്യത്തി­ലും സു­കു­മാ­ര കലകളി­ലും അങ്ങി­നെ­ തന്നെ­യാ­ണ്.ക്ലാ­സി­ക്കൽ സംസ്ക്കാ­രവും കൃ­തി­കളും കലാ­രൂ­പങ്ങളും ഉൽ­കൃ­ഷ്ടമാ­യ ജീ­വി­താ­വസ്ഥയെ­യാണ് അഭി­വീ­ക്ഷണം ചെ­യ്യു­ന്നത്.അതി­നാ­ൽ­ത്തന്നെ­ അവയിൽ നി­ന്നും അകന്ന് ജീ­വി­ക്കു­ന്പോൾ ജന്മം കൊ­ണ്ടതി­ന്റെ­ പേ­രിൽ ചു­റ്റും ഉയി­ർ­ക്കൊ­ള്ളു­ന്ന അഹം ബു­ദ്ധി­യു­ടെ­ പ്രലോ­ഭനങ്ങൾ­ക്ക് വശംവദനാ­യി­ ജീ­വി­ക്കു­ന്ന പു­തി­യ മനു­ഷ്യനിൽ നി­ന്ന് യഥാ­ർ­ത്ഥ മനു­ഷ്യനി­ലേ­ക്കു­ള്ള ദൂ­രം കൂ­ടി­ക്കൊ­ണ്ടേ­ ഇരി­ക്കു­ന്നു­. ഇവി­ടെ­യാണ് ഇങ്ങനെ­ അതി­ഭൗ­തി­കതയു­ടെ­ വെ­യി­ലേ­റ്റ് വാ­ടു­ന്ന ജീ­വി­തങ്ങൾ­ക്ക് നനവ് പകരു­ന്ന ചി­ല പ്രവർ­ത്തനങ്ങൾ­ക്ക് സാംഗത്യം ഏറു­ന്നത്, അതിന് അതീ­വ മനോ­ഹാ­രി­ത നമു­ക്ക് കാ­ണാൻ ആകു­ന്നത്.
പാ­ലക്കാ­ട്ടു­കാ­രു­ടെ­ ഒരു­ സാംസ്ക്കാ­രി­ക സംഘടന സംഗീ­തത്തിന് വേ­ണ്ടി­ മാ­ത്രം ജനി­ച്ചു­ ജീ­വി­ച്ച മഹാ­ ഗു­രു­നാ­ഥനാ­യ ചെ­ന്പൈ­ സ്വാ­മി­യു­ടെ­ ഓർ­മ്മകൾ­ക്കാ­യി­ സമർ­പ്പി­ച്ച സംഗീ­തോ­ത്സവം ഇതു­പോ­ലെ­ മനു­ഷ്യനെ­ അവനി­ലേ­ക്ക്‌ തന്നെ­ മടക്കി­ വി­ളി­ക്കു­ന്ന ഒരു­ ശ്ലാ­ഘനീ­യമാ­യ പ്രവർ­ത്തനമാ­യി­ അനു­ഭവപ്പെ­ട്ടു­. അതിന് പി­ന്നി­ലു­ണ്ടാ­യ ആത്മാ­ർ­ത്ഥവും അർ­പ്പി­തവു­മാ­യ മു­ന്നൊ­രു­ക്കങ്ങൾ അതി­നെ­ ഏറെ­ ഗു­രു­പൂ­ജ എന്ന സങ്കൽ­പ്പത്തോട് നീ­തി­ പു­ലർ­ത്തു­ന്നതാ­ക്കി­. ഒരു­ സമർ­പ്പി­ത ജീ­വി­തം എന്നാൽ എന്താ­യി­രി­ക്കണമെ­ന്ന് ഏവർ­ക്കും ധാ­രണയു­ണ്ടാ­കും വി­ധം അദ്ദേ­ഹത്തി­ന്റെ­ സ്മരണയ്ക്ക് ചേ­രും വി­ധത്തി­ലു­ള്ള ആരാ­ധനയാ­യി­ ഇത് ആസൂ­ത്രണം ചെ­യ്തത് ആചാ­ര്യസ്മരണയു­ടെ­ നനവ് ജീ­വി­തത്തി­ലേ­ക്ക് വീ­ണ്ടും പടർ­ത്തി­ത്തന്നു­. ഗു­രു­പൂ­ജ, ഗു­രു­ഭക്തി­ എന്നി­ങ്ങനെ­യു­ള്ള ആശയങ്ങൾ ജീ­വി­തത്തി­ന്റെ­ രൂ­പീ­കരണത്തിൽ വരു­ത്തു­ന്ന ധാ­രണാ­പരമാ­യ ഔന്നത്യം എന്താണ് എന്നത് വി­ദ്യയു­ടെ­ അഭ്യസനം എന്ന പ്രക്രി­യക്ക്, അത് ജീ­വി­തത്തിൽ വരു­ത്തു­ന്ന ഏറ്റവും ഗണ്യമാ­യ രൂ­പാ­ന്തരീ­കരണം എന്തെ­ന്ന് ദർ­ശി­ക്കു­ന്നവർ­ക്ക് മാ­ത്രമേ­ മനസ്സി­ലാ­വു­ന്നു­ള്ളു­. ആ യഥാ­ർ­ത്ഥമാ­യ മനു­ഷ്യാ­വസ്ഥയാണ് മു­ത്തശ്ശി­മാ­രു­ടെ­ അഭാ­വത്തിൽ നമ്മു­ടെ­ പു­തു­ തലമു­റയ്ക്ക് നഷ്ടമാ­യത്. അതി­ന്റെ­ കു­റവു­കൾ ഏറ്റു­വാ­ങ്ങാ­നു­ള്ള നി­ർ­ഭാ­ഗ്യം നമ്മു­ടെ­ പു­തു­നാ­ന്പു­കൾ­ക്ക് ഉണ്ടാ­കാ­തി­രി­ക്കാൻ നാ­മും ഏറെ­ പണി­പ്പെ­ടേ­ണ്ടതു­ണ്ട് എന്നതാണ് സത്യം...

You might also like

Most Viewed